sevda

is. <ər.>

1. Sevgi, məhəbbət, eşq. Eşq sevdasına heç kəs pis deməz; Məhəbbət yolundan ayaq kəs, deməz. M. P. V.. <Qəndab:> Sonra mənə məlum oldu ki, Çingizlə <Qönçənin> sevdası elə o vaxt baş tutmayıb. B. Bayramov. Sevdaya düşmək – sevmək, məhəbbət yetirmək, eşqə düşmək, vurulmaq, məftun olmaq. Bir Leyli sevib eşqdə sevdalərə düşdüm; Məcnuna dönüb daməni-səhralərə düşdüm. S. Ə. Ş..

2. Arzu, həvəs, şiddətli meyil. Mənə hökm eyləmişdi bir xülya; Atəşin şövq, odlu bir sevda. A. S.. <Sitarə:> Yenə düşdü xəyalıma Vətən sevdası, ya rəbbi! C. C.. Xəzan acısına edib məhəmmül; Gülün kölgəsində ötəndə bülbül; – Həyat, həyat! – deyə çırpınır könül; Könüldən, sevdadan necə əl çəkim? M. Müş.. . . . sevdasına düşmək – . . . arzusunda olmaq, . . . həvəsinə düşmək, can atmaq. Dul qalmasını görüncə, Məşədi övlad məsələsini ortaya salıb, Gülcahan xanımı almaq sevdasına düşmüşdü. T. Ş. S.. Nəcibə onilliyi qurtarandan sonra ali məktəb sevdasına düşdü. M. C..